Hallo lieve bloggers,
ik weet dat ik jullie een beetje verwaarloos.
Het verwerken van het overlijden van m'n man is géén simpele opdracht. Ik neem elke dag zoals hij komt. De ene dag gaat dit al wat gemakkelijker dan de andere dag. Soms kom ik vooruit, andere dagen niet.
Ik mis m'n lieve man enorm. We deden zoveel samen. Ik weet het wel, ik moet vooruit en moet me optrekken aan de leuke dingen die we samen hadden. En dat doe ik ook, maar de leuke herinneringen bezorgen me dikwijls zowel een lach als een traan.
Alsof dit nog niet genoeg ellende en verdriet veroorzaakt, brak ik vorige dinsdag m'n voet, 2 kleine breukjes.
Dus m'n voet in 't gips.
Lastig.
Meer tijd om te handwerken? Misschien.
Maar dit betekend ook meer tijd om te dubben, denk ik dan.
En .... niet zo gemakkelijk "buiten" geraken. En bij dit triestig weer?
Dan moet ik tegen mezelf zeggen: " Anneliesje, je hebt vele vrienden, die laten je niet in de steek" "Kop op meid, we maken er vandaag toch iets leuks van" "Niet zitten kniezen, maak iets leuks!"
Bij deze, een belofte: er wordt gehandwerkt en er volgen foto's.
Dag lieve mensen,
maak er allemaal een leuke dag van
een fijn weekend,
en tot gauw,
liefs,
Anneliesje
xxx
2 opmerkingen:
Wat spijtig dat je met een ingepakt 'pootje' zit te dubben...
het is ook niet gemakkelijk om alleen verder te moeten gaan.
wens je sterkte en moed.
lieve groet
Hallo... niet zo best dat pootje maar laat ons duimen dat het vlug beter wordt.Ik kijk natuurlijk vol ongeduld uit naar die nieuwe creaties die je nog gaat maken;die armverwarmers...superleuk en Guusje is erg schattig .Wat komt er nog allemaal uit dat creatief brein van u? M. uit Lommel
Een reactie posten