Deze puzzel kreeg ik van m'n goede vriendin Ann, als troost dat ik in 't begin van 't jaar m'n voetbeentje brak. Daar het in het voorjaar zéér mooi weer was, was het er niet van gekomen om hem eens te maken.
Hij stond daar al een hele poos te glimmen op de kast, en de goesting was er wel, maar ja de tijd hé....
Nu het wat kouder wordt en we 's avonds toch gezellig binnen blijven, zijn m'n man en ik er samen aan begonnen. Maar we vinden het wel een moeilijke! Maar eens dan komt de dag dat hij volledig af is!
groetjes,
Annelies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten